"လတ္တေလာ ေနထိုင္မွဳဳ"

အေရးတၾကီး မလုိအပ္ခဲ.ဘူး ..... ဆိုရင္ေပါ.
ဒီလမ္းကိုလည္း ဆက္မေလ်ာက္ခ်င္ဘူး
ဒီလို အေတြးေတြနဲ႕လည္း
ဒီ ရင္ဘတ္အတြက္
ေလွကား မေထာင္ခ်င္ေတာ့ဘူး။


လမ္းဆိုတာ ေျခေထာက္ပါမွ မဟုတ္ပါဘူး
ငါကေတာ့ ရင္ဘတ္နဲ႔ ေတြးတယ္
ႏွလံုးသားနဲ႔ခံစား... စိတ္ေစရာ လမ္းသလားခဲ့လို႔လား ..........?

ဒါနဲ႔
ခရီးဆံုးတိုင္း ရြာေတြ လြန္ေပါင္းလည္း မ်ားျပီ
အမွတ္ပဲ မရွိတာလား
ငါကပဲ အမွတ္မထားတာလား


ငါဆိုတာ ........
ငါ့အတြက္ မဟုတ္ခဲ့ဘူး
အေရးတၾကီးမလိုအပ္ခဲ့ဘူးဆိုရင္ေပါ့
ငါ ဆိုတာလည္း
ငါ့ အတြက္ မလိုအပ္ခ်င္ေတာ့ဘူး။။။။

ေဝမွဴးခ်ိဳ

 

"ကဗ်ာထဲက ကၽြန္ေတာ္. ညေန"

ခံစားမိသမွ်
ေလာကရဲ. အပူအေအးေတြ
ႏွလံုးေသြးေတြနဲ႔ ထုဆစ္ၾကည့္မိတယ္
ဘ၀တစ္ခုလံုးေတာ့မဟုတ္ဘူး..........
ဒါေပမယ့္ ...ရင္ဘတ္တခုလံုး နဲ႔........ပါ။

ကဗ်ာ တဲ့
ရင္ထဲ ရွိတာေတြ ခ်ေကၽြးမိတယ္
အရိုးရွင္းဆံုး စိတ္ဓါတ္ေတြနဲ႔ .................
အိမ္မက္ေတြ အတြက္ အစာ အာဟာရ...
.........................................................။။။

တစ္ခါတစ္ခါ
လူေတြရဲ႕အတၱက ေရလိုက္လြဲတဲ့ ငါးလိုပဲ လား...။

လူေတြ လူေတြ
အေရာင္စံုတဲ႔ ငါတို႔ ရင္ဘတ္ေတြကို
ေစ်းႏွဴန္းေတြ လာလာကပ္ၾကတယ္....
အားနားတတ္ယံု အျပဳးေလးကလည္း
ဧည့္၀တ္ ေက်မယ္ထင္ပါတယ္...............။

ကိုငွက္ က ေျပာဘူးတယ္
ကဗ်ာထဲက ခင္ဗ်ားရဲ႕ ညေနနဲ.
ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ ညေန တူမွာမဟုတ္ဘူး တဲ့
ခင္ဗ်ားတို႔ ေနာက္ထပ္
ေစ်းႏွဳန္းေတြ မကပ္ၾကပါနဲ႔ေတာ. ဗ်ာ။။။။။။။။။




ေဝမွဴးခ်ိဳ

အဟက္

အျငိဳးေတြၾကီးပဲဆိုေတာ့
ဘဝက မျပည့္စံုေသးဘူးတဲ့ဗ်ာ..
ဘာေတြ ထပ္ျဖည့္ၾကအံုးမလဲ
ဘဝ .
ခံယူခ်က္.
ယိုင္နဲ႔နဲ႕ စိတ္ဓါတ္ေတြက
ငါတို႔အတြက္ လက္နက္..။

အဟက္.
တန္ေၾကးေတြ ျဖတ္တဲ့ေနာက္
ဘဝရုိင္းေတြေနာက္
ကၽြန္ေနာ္လိုေကာင္လည္း
မိုက္ရိုင္းတတ္လာပီ အစ္ကို။

ဟိုတုန္းကေတာ့
... ေလာကဓံ အမ်က္ေတာ္ေတြ ေျပေစဖို႔......
အဲ ရယ္သံက
ကၽြန္ေတာ္တို႔အတြက္ေတာ့ အမ်က္ေျပ လကာၤသံေလ..။

အဟက္ ....
ဒဏ္ရာ တစ္ဝက္ေလာက္
အဲရယ္သံေအာက္ေပ်ာ္ဝင္ပါေလစ...

ခုမွ
ဘာမွမက်န္ေတာ့ဘူးဆိုတဲ အဓိပၸါယ္
နားလည္ႏိုင္လိုက္တယ္..။
အဟက္.........။

ေဝမွဴးခ်ိဳ

ၾကိဳး

လူ + ေလာက(ပတ္ဝန္းက်င္) = အသက္ရွင္ရပ္တည္မွဳ
(=) ညီမွ်ျခင္းဆိုတဲ့ ေနရာမွာ ၾကိုးတစ္ေခ်ာင္းကိုျမင္ ၾကည့္ စမ္းပါ………
ကိုယ္တိုင္အခ်ည္ခံခ်င္တဲ့လူ.. ။
မသိပဲခ်ည္ေနွာင္ေနမိသူ … (ၾကိုးစားေနတဲ့သူ …)။
မလိုခ်င္ပဲ အခ်ည္ခံေနရသူ။
ျငင္းပယ္မွဳေတြၾကား တစ္ရစျ္ပီးတစ္ရစ္တိုးျပီး အခ်ည္ခံေနရသူ ။
အခ်ည္ခံခ်င္သူေတြ……..:D …….ect..

အသက္ရွင္ ရပ္တည္မွဳတစ္ခုအတြက္ လူတစ္ေယာက္ သူ႕ကိုခ်ည္ေႏွာင္ထားတဲ့ ၾကိုးေတြ သိပ္အမ်ားၾကီး မလိုပါဘူး သံေယာဇဥ္ၾကိုးေလးတစ္ေခ်ာင္းတစ္ေလပဲျဖစ္ျဖစ္တဲ့………

သူရွိေနလို႔ သူ႔အတြက္ ဆိုတာမ်ိဳး (ဘာမွမရွိေတာ့ပါဘူးလို႕ ေအာ္ေနတဲ့ လူတစ္ေယာက္အတြက္ ေနာက္ဆံုး ထြက္သက္မွာလိုအပ္ေနတာ ေကာက္ရိုးမွ်င္ေလးေတြလား……. အဟား ) ရီမိျပန္ျပီ…….။ 

အဲဒါကေရာ ကိုယ့္ရွင္သန္မွဳအတြက္ အတၱေတြမဟုတ္ဘူးလား။ တခါတေလ အတၱဆိုတာ ကိုယ့္ ရွင္သန္မွဳအတြက္ သဘာဝကပးတဲ့ အလီဘိုင္ေတြ ေနာက္ တရားလိုေတြ……….လား။
ဘာၾကိဳးမွမရွိပဲ မရွိဘူးလို႔ ျငင္းဆန္ေနတဲ့လူေတြ အတြက္ေရာ ဘာအတြက္ အသက္ရွင္ေနတာလဲ …… လို႔ ေမးၾကည့္ခ်င္တယ္..။
အနည္းဆံုးသူတို႕မွာလဲ အေၾကာင္းျပခ်က္ေတြ ရွိေနမလား။ အဓိပၸါယ္တစ္ခုတေလ……ေရာ ေပးႏိုင္ၾကမလား။
ဒါဆို တစ္ခု….စဥ္းစားစရာ လူေတြ အသက္ရွင္သန္ရပ္တည္ခြင့္ရေနတဲ့အတြက္ အဲ့ အေပၚမွာ အေၾကာင္းျပခ်က္ေပးဖို႔ လိုေနလို႔လား…………..။ ၾကိဳးေတြ မလိုဘူးလား ? လိုသလား ? မရွိရင္ေရာ ? ရွိရင္ေရာ ? ဘာမွမျဖစ္ေသးခင္ ဘာမွမျဖစ္ၾကဘူး…..။ ဘာမွမရွိေတာ့ေရာ ဘာမွမရွိၾကေတာ့ဘူးလား…။ ဒါဆို ၾကိုးေတြမလိုခ်င္တဲ့လူ အခ်ည္ေႏွာင္မခံခ်င္သူေတြကေရာ…….တကယ္ကို မလိုခ်င္ၾကတာဆိုရင္ ။ သူတို႔ ဘာေတြလိုေနလဲ …..ဘယ္သူအတြက္လဲ..
ေနစရာ ရွင္သန္မွဳ….သူတို႔ရဲ႕ ရပ္တည္ခ်က္…… တခ်ိဳကေတာ့…… သံေယာဇဥ္ဆိုတာ ေနွာင္ၾကိဳးတဲ့ အဲထိေတာ့လက္ခံႏိုင္တယ္..။
အဲၾကိုးက ဘာနဲ႔ခ်ည္ထားတာလည္း..........။ ပန္းေတြနဲ႕သီထားတာလား မီးေတြနဲ႔ ခ်ည္ထားတာလား။ ဒါကေတာ့ လက္ခံတဲ့သူ အေပၚမွာ မူတည္ေနမလား။ ေပးတဲ့သူက ပန္းေတြ နဲ႔သီေပမယ့္ ခံစားတဲ့သူဘက္က မီးလိုထင္ေနရင္လည္း……… မီးပဲေပါ့။ ဘယ္သူေတြကေရာ အတၱနဲ႔ အလြတ္ရုန္းႏိုင္ေသးလို႔လဲ....။ အဲ့ထဲမွာပဲ ေပ်ာ္ဝင္ခံစားရင္း...။

ေဝမွဴးခ်ိဳ
4 april 2011

**** ဂ်ဴး ရဲ႕ လူနဲ႔ ၾကိဳး ေဆာင္းပါးရယ္ ။ အစ္ကိုတစ္ေယာက္ကေျပာတဲ့ သံေယာ္္ဇဥ္ ေနွာင္ၾကိဳးအေၾကာင္းရယ္.. ခုလက္ရွိ ျဖစ္ေနတာေလးေတြရယ္ ခံစားမိသမွ်***